poniedziałek, 11 listopada 2013

Podwójna tęcza

Ta tęcza jest podwójna i jeśli nam jedną spalą, mamy drugą.
Myślę, że nie przejdą.

11 komentarzy:

  1. "Tęcza" Bolesław Leśmian
    [...]
    Teraz mu patrzeć, jak wierzchem obłoku
    Tęcza, bezmiary objąwszy, rozkwita,
    Poprzerywana i niecałkowita,
    Jakby się śniła zmrużonemu oku.

    OdpowiedzUsuń
  2. Tęcza zajmuje dość znaczące miejsce w mitologii i legendach, najprawdopodobniej z uwagi na jej piękno i trudność w wyjaśnieniu.

    W mitologii greckiej tęcza była utożsamiana z drogą jaką pokonywała posłanka Iris pomiędzy Ziemią i Niebem. W mitologii chińskiej tęcza była szczeliną w niebie zamkniętą za pomocą kamieni i pięciu (lub siedmiu) kolorów przez boginię Nüwa. W mitologii hinduskiej tęczę nazywano Indradhanush, co oznaczało łuk Indry, boga błyskawic i grzmotów. W mitologii skandynawskiej używano nazwy Bifröst – był to most łączący światy Ásgard (bogów) i Midgard (ludzi). Irlandzki leprechaun (rodzaj elfa)chował garnek złota na końcu tęczy – czyli w miejscu niedostępnym dla żadnego człowieka (ponieważ tęcza nie występuje w konkretnym miejscu, a jej pojawienie zależy od pozycji samego obserwatora).

    W Biblii tęcza jest symbolem przymierza pomiędzy Bogiem i człowiekiem, jest obietnicą złożoną przez Boga dla Noe, że Ziemi nie nawiedzi już więcej wielka powódź (Stary Testament, Rdz 9/13). Tęcza stała się nawet symbolem ruchu w judaizmie zwanego B’nei Noah.Członkami B’nei Noah są nie-żydzi, który kontynuują drogę wielkiego przodka jakim był Noe. Ruch ten ma korzenie w tradycji żydowskiej, a szczególnie w Talmudzie.

    Według mitologii Aborygenów, świat narodził się z „tęczowego węża”, natomiast w słowiańskiej, płanetnikiem mógł zostać człowiek „wciągnięty do nieba przez tęczę”.


    Informacje zebrane z Wikipedii.

    OdpowiedzUsuń
  3. Ta tęcza nad Słowobrazem najdłużej trwa ze wszystkich mi znanych

    Kowarski

    OdpowiedzUsuń

  4. "Miejcie nadzieję" Adam Asnyk


    Miejcie nadzieję!... Nie tę lichą, marną

    Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera,

    Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno

    Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.



    Miejcie odwagę!... Nie tę jednodniową,

    Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska,

    Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową

    Nie da się zepchnąć ze swego stanowiska.



    Miejcie odwagę... Nie tę tchnącą szałem,

    która na oślep leci bez oręża,

    Lecz tę, co sama niezdobytym wałem

    Przeciwne losy stałością zwycięża.



    Przestańmy własną pieścić się boleścią,

    Przestańmy ciągłym lamentem się poić:

    Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią,

    Mężom przystało w milczeniu się zbroić...



    Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje

    I przechowywać ideałów czystość;

    Do nas należy dać im moc i zbroję,

    By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Każdy Twój wyrok przyjmę twardy
      Przed mocą Twoją się ukorzę.
      Ale chroń mnie Panie od pogardy
      Od nienawiści strzeż mnie Boże.


      Jerzy, gdzie jesteś ?

      Usuń
  5. https://www.facebook.com/?sk=nf

    OdpowiedzUsuń
  6. Czy Autor żyje?

    OdpowiedzUsuń
  7. Ależ się, tzw Czytelniczko wybrała z "wypowiedzią"...((( Do domu,,,do domu, szybko...

    OdpowiedzUsuń
  8. Jerzy, wróć jeszcze raz, proszę.
    Kowarski

    OdpowiedzUsuń

  9. skv70rec .http://youtu.be/22XwwVrJAqA

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ps. do wyżej:
      Czekam jak na lekarstwo, na każde słowo, co je czytam, co brzmi jak znana piosenka, pachnie jak dziadkowe siano, co krzepi jeszcze "lepij"...

      Usuń

 
blogi