Po rosyjsku

Moje pokolenie poznawało kulturę rosyjską, czy też ogólnoradziecką, znacznie wcześniej i intensywniej niż pokolenia późniejsze. Jeśli był w tym zamiar rusyfikacyjny, to chyba nie powiódł się, bo tak naprawdę mało kto znał po ukończeniu szkoły język rosyjski, nie mówiąc już o fascynacji kulturą.

Rusofilski aspekt tamtej epoki jednak nie jest dla mnie zbyt ponury, ponieważ treści na ogół nie miały charakteru ideologicznego, a wiele utworów było na najwyższym poziomie.

Jak choćby ta bajka Puszkina "O rybaku i rybce", spolszczona białym wierszem przez Juliana Tuwima lub wiersze Samuela Marszaka (np. „Вот какой рассеянный” - czyli "Roztargniony"), lub Michaiła Swietłowa „Granada”, która była w programie nauki języka rosyjskiego, a ja pamiętam ją przede wszystkim z genialnego przekładu Juliana Tuwima:

Jechaliśmy stępa, pędziliśmy w kłębach
I Jabłoczko - piosnkę trzymaliśmy w zębach.
Ach, piosnkę tę dotąd na pewno pamięta
Malachit stepowy, murawa pomięta.
Lecz inną pieśń jeszcze, o obcym narodzie,
Do siodła przytroczył towarzysz w pochodzie
l śpiewał, choć rodak, tutejszy jak ja;
- Grenada, Grenada, Grenada maja!

To wiersz o ukraińskim bojowniku Brygad Międzynarodowych, które brały udział hiszpańskiej wojnie domowej. I tu znów mam wątpliwość, czy nie naruszam konwencji apolityczności blogu, skoro brygady te powołał Komintern. Co tam, tu chodzi o poezję, a ponadto po tej samej stronie byli przecież Hemingway, Willy Brandt i Picasso.

I jeszcze cała żołnierska tematyka wojenna obecna w licznych filmach i piosenkach.

Było tej rosyjskości wiele, zbyt wiele, ale czasem brzmiała  bardzo szlachetnie. Posłuchajcie "Ciemnej nocy" w powściągliwym wykonaniu Marka Bernesa.




Za sprawą jednego z komentarzy poniżej oraz Googla, bardzo dużo osób trafia do mnie w poszukiwaniu piosenki pt. "Tyś się rodził na Uralu". Nie znalem jej i nie bardzo mi się podoba, niemniej przytaczam ją, dzięki uprzejmości innego z Czytelników.